گروه همراه
تحمیل‌های وزارت نیرو به کشاورزان
تحمیل‌های وزارت نیرو به کشاورزان
بدون شک وزارت نیرو یکی از وزارتخانه‌های بسیار مفید و تأثیرگذار کشور است که تلاش‌های این وزارتخانه و پرسنل زحمت‌کش آن مخصوصاً در بخش آب باعث سرو سامان دادن به این بخش از منابع خدادادی کشور می‌شود.
اما ذکر یکی دو نکته را ضروری می‌دانیم: اولاً وزارت نیرو در بحث حریم‌های رودخانه‌ها و مسائل مربوط به حق بهره‌برداری از آب‌های جاری باید شرایط اقلیمی، جغرافیایی، اجتماعی و فرهنگی هر منطقه را در نظر بگیرد. مثلاً احتساب حریم یک رودخانه در استانی مانند سیستان و بلوچستان که وسعت زمین‌ها زیاد و عمدتاً بلااستفاده است با یک منطقه‌ای که ارزش زمین بسیار بالاتر بوده و زمین‌های کشاورزی کوچک هستند، باید متفاوت باشد؛ چراکه در اینجا اگر بخواهیم حریم رودخانه را رعایت کنیم از زمین ناچیز کشاورز دیگر چیزی باقی نمی‌ماند.
مورد دیگر اینکه در اجازه بهره‌برداری از آب رودخانه یا یک جوی کوچک، باید بین یک روستایی دورافتاده که از قدیم‌الایام در یک منطقه بوده و از این آب استفاده می‌کرده است، با یک نقطه‌ای مثلاً در تهران تفاوت قائل باشد.
مخصوصا در روستاها که به صورت جدی بحث مهاجرت از روستا به شهر مطرح است، باید قوانین تا حد امکان به نفع روستاییان باشد نه در جهت جلوگیری از کسب اندک معیشت‌شان.
این بحث مختصر را تا اینجا داشته باشید، شاید با مطالعه نامه‌ای که از اهالی یکی از روستاهای استان چهارمحال و بختیاری به دفتر مجله «دام، کشت و صنعت» رسیده، بیشتر به منظور نگارنده سطور بالا پی ببرید:
دردنامه اهالی گِردبیشه
به راستی که ما نمی‌دانیم درد خود را به که بگوییم، به همین علت هم عنوانی برای این دردنامه انتخاب ننمودیم و به ناچار به رسانه‌های عمومی پناه آوردیم؛ امید که گشایشی در گره کور کار ما اهالی روستای گِردبیشه باشد.
روستای گردبیشه واقع در بخش گندمان شهرستان بروجن در استان چهارمحال و بختیاری است که یکی از قطب‌های بزرگ پرورش ماهی قزل‌آلا می‌باشد - و روستاهای مشابه - . این روستا در دامنه کوه‌های زاگرس واقع شده است که از ده‌ها بلکه صدها سال قبل، چشمه‌ای اختصاصی - در واقع رودخانه‌ای - در کمرکش آن روان بوده و هست که طی سالیان، پس از عبور از روستا و منازل روستایی، مزارع و باغات را آبیاری کرده و می‌کند و در زمانی نه‌چندان دور برای راه‌اندازی سه آسیاب آبی از آن استفاده می‌شده.
طی سالیان جدید که ماهی در سبد غذایی خانوارها قرار گرفت و در پی آن پرورش ماهی نیز رواج یافت، عده‌ای از اهالی روستا به منظور استفاده شخصی و کمک‌خرجی خانواده با احداث حوضچه‌های کوچک در مسیر جوی‌های فرعی موجود که اکثراً از منازل آنها عبور می‌کرده و می‌کند، مبادرت به پرورش تعداد محدود و معدودی ماهی نمودند.
متأسفانه اداره آب منطقه به استناد قانون یا بخش‌نامه‌ای شاید مهجور که برای اهالی مجهول می‌باشد، نه تنها از این امر جلوگیری نموده بلکه اهالی را محکوم به جرایم سنگین کرده است. این در حالی است که اولاً این مسئله نه تنها هیچ مشکلی در دبی آب و پایین آوردن آن برای باغات و مزارع ایجاد نمی‌نماید؛ بلکه چون - به میزان هرچند محدود - فضولات ماهی به آب اضافه می‌شود، برای باغات و مزارع بسیار مفید می‌باشد.
ثانیاً به دلیل عدم آلودگی سایر مراکز و کارگاه‌های پرورش ماهی هم‌جوار، هیچ یک از ادارات محیط زیست، دامپزشکی و شیلات که متولی جلوگیری از آلودگی محیط‌زیست و کارگاه‌های پرورش ماهی هستند، هیچگونه اعتراضی نسبت به این مسئله ندارند.
امیدواریم در سال جدید که به نام «رونق تولید» نام‌گذاری شده، وزارت نیرو و ادارات تابعه در دستورالعمل یاد شده تجدیدنظری به عمل آورند. باشد که این روستا و روستاهای مشابه با تولید ماهی در حوضچه‌های کوچک خانگی بتوانند قدمی هر چند کوچک در رونق اقتصاد بردارند؛ چرا که گفته‌اند: قطره قطره جمع گردد وانگهی دریا شود.
عده‌ای از اهالی
روستای گِردبیشه چهارمحال و بختیاری
ماهنامه دام و کشت و صنعت - شماره ۲۲۹ - ۱۳۹۸
ماهنامه دام و کشت و صنعت پنجره ای به آگاهی و دانش
کارشناسان ما در مورد مشکلات تولید محصولات، که نمی‌توانید برای آن جوابی پیدا کنید؛ می‌توانند به شما کمک کنند
info@iranAgriMagazine.com